Urodzony 18.09.1955 r. w Malni k. Krapkowic. Tam ukończył szkołę podstawową. Kolejny etap edukacji to LO w Gogolinie. Studia wyższe z zakresu filozofii i teologii odbył w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 17.05.1981 r. w Opolu. Kolejnym etapem naukowego rozwoju ks. prałata Alberta Glaesera były specjalistyczne studia doktoranckie, które odbył w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ukończył je w 1992 r. obroną rozprawy doktorskiej i uzyskaniem tytułu naukowego doktora nauk teologicznych.
Po przyjęciu święceń kapłańskich ks. Albert Glaeser przez pięć lat pełnił posługę duszpasterską w trzech parafiach: Zagwiździe (gdzie w filialnej miejscowości Murów rozpoczął budowę kościoła), Ziemięcice oraz Opole (par. pw. św. Piotra i Pawła). W 1986 r. powołany został na stanowisko dyrektora Domu Księży Emerytów w Opolu, a następnie na stanowisko dyrektora ds. finansowych i gospodarczych Diecezji Opolskiej. Funkcję tę pełnił przez 25 lat.

W tym czasie przez wiele lat dodatkowo pracował na stanowisku adiunkta na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Był także odpowiedzialny za duchową formację studentów WT UO. Był wielokrotnie odznaczany przez różne środowiska akademickie (przez Rektor Uniwersytetu Opolskiego) i społeczne, za zaangażowanie na rzecz promowania kultury pojednania na Śląsku (np. nagroda „Karolinki”, Urząd Miejski w Gogolinie; nagroda im. Ligonia, Civitas Christiana oraz za zaangażowanie na rzecz zachowania kultury materialnej Śląska (Złota Odznaka „Za Opiekę nad Zabytkami”, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego).

W latach 1994-1997 wybudował nowy kampus dla Wydziału Teologicznego UO, Wyższego Seminarium Duchownego w Opolu przy ul. Drzymały z zabudowaniami edukacyjnymi, nowoczesną biblioteką, zabudowaniami mieszkalnymi, zapleczem gospodarczym, nowym kościołem seminaryjno-akademickim i zapleczem studenckim.

W latach 1990-1994 był odpowiedzialny za odbudowę pałacu Odrowążów w Kamieniu Śląskim zrujnowanego po II wojnie światowej, w którym mieści się dziś Sanktuarium św. Jacka Centrum Kultury i Nauki Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. W latach 2002-2006 odbudował zrujnowane przypałacowe zabudowania gospodarcze, adaptując je na potrzeby Instytutu Naukowo-Badawczego Księdza Sebastiana Kneippa Zespołu Rehabilitacyjno-Wypoczynkowego Sebastianeum Silesiacum w Kamieniu Śląskim, zgłębiającego i promującego stosowanie wodoleczniczych metod terapeutycznych księdza Sebastiana Kneippa. Od 2010 r. jest dyrektorem obydwu instytucji.